خبر بسیار کوتاه بود :
کالج جامعه سلطنتی بریتانیا که یک نهاد علمی است اعلام کرد
"نظریه آفرینش انسان و نظریه خلقت به روایت و تفاسیر مذاهب و انجیل پایه علمی ندارد و در مدارس نباید تدریس شود."
اصلا" هر چقدر تلاش کردم که این خبر کوتاه را مانند بسیاری از اخبار عجیب دیگر در ذهنم بایگانی کنم ، نشد که نشد.
با خودم فکر می کنم اگر قرار باشد تنها هر چیزی که علمی است در مدارس تدریس شود، دنیا چقدر خشک و بی معنی می شود. نه داستانی ، نه اساطیر افسانه ای و نه حتی اخلاق شخصی و بسیاری از پایه های عقیدتی و فرهنگی و مذهبی که شالوده شخصیت انسان ها را شکل می دهند ، اساس و پایه علمی ندارند.
داستان هایی که مادر بزرگ ها برای نوه هایشان تعریف می کنند. داستان های پریان و خیلی چیزهای دیگر چه عاقبتی دارند. دوستی ها و رفاقت ها و وقت گذاشتن ها و فداکاری ها و عشق مادری را چکار باید کرد.
لابد باید مادران بجای داستان شب و لالایی خواندن، برای بخواب رفتن فرزندشان نمی دانم مثلا" جدول ضرب بخوانند.
همه یکطرف با دیوان حافظ و شاهنامه و مولوی چه کنیم.
پی نوشت:
شاید نتوانستم منظورم را واضح بگویم. اصلا" منظورم داستان خلقت نبود و نیست بلکه تاسفم بابت قید عبارت "پایه علمی ندارد" بود.
این یعنی ان چیز که پایه علمی ندارد نباید تدریس شود. وگرنه همه می دانیم که داستان خلقت مانند بسیاری از داستان های دیگر از نظر علمی قابل اثبات نیستند.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر