دیروز مشغول رانندگی بودم که رادیو پیام ، کار بی بدیل و جاودانه مرحوم فرهاد مهراد را پخش کرد.
يه شب مهتاب
ماه مياد تو خواب
منو مي بره كوچه به كوچه
باغ انگوري باغ آلوچه
دره به دره صحرا به صحرا
اونجا كه شبا پشت بيشه ها
يه پري مياد ترسون و لرزون
پاشو مي ذاره تو آب چشمه
شونه مي كنه موي پريشون
برای من و بسیاری جوانتر های ان زمان، صدای فرهاد خیلی خاطره انگیز است. بعد از انقلاب هم چند تا کار اجرا کرد که معروفترینش در میان مردم ترانه " والا پیامدار" یا همان " وحدت" بود.
فرهاد با لحن خاصی می خواند. لحنی که من اسمش را " تلخ" گذاشتم .
یادش گرامی باد
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر